کلمه «اعتیاد» و واژه مربوط به آن «معتاد»[۸۳] تا حدودی با وابستگی ارتباط دارد. واژه «معتاد» مفهوم خاص ناپسند و تحقیرآمیزی پیدا کرده‌است که مفهوم سوءمصرف مواد را به عنوان یک اختلال طبی نمیدهد. «اعتیاد» هم در کاربرد عوامانه، مثل اعتیاد به تلویزیون، اعتیاد به پول اهمیت خود را از دست داده است. هرچند این دلایل به اجتناب از کلمه «اعتیاد» در اصطلاحات رسمی کمک کرده‌است. ممکن است اساس نوروشیمیایی و نوروآناتومیک مشترک بین همه اعتیادها وجود داشته باشد، خواه اعتیاد به مواد و خواه اعتیاد به سایر چیزها (مثلاً قمار، دزدی و خوردن). این اعتیادهای مختلف ممکن است اثرات مشابهی بر فعالیتهای نواحی پاداش خاص در مغز، نظیر ناحیه تگمنتال بطنی، لوکوس سرولوس، و هسته آکومینس داشته باشند (کاپلان- سادوک، ۲۰۰۳).
۲-۳- انواع مواد مخدر و اثرات جسمی و روانی آنها
انواع مواد مخدر به شرح زیر است:
-
- تریاک: از گیاه خشخاش به دست می آید منشأ هروئین، کدئین و مرفین نیز از همین ماده است. سوخته تریاک و شیره از اشکال دیگر تریاک می‌باشد. روشهای مصرف آن عبارتند از: الف) تدخین که با بهره گرفتن از ابزارهای مختلف نظیر وافور، چپق، نگاری (مخصوص تدخین شیره)، قلیان دستساز (قلقلی) و سیخ و سنگ انجام می شود، ب) خوردن که شامل حل کردن در آب و چای، مکیدن و بمبی است، ج) تزریق که مخصوص معتادین بیبضاعت است (مناجاتی، ۱۳۸۲).
-
- مرفین: از تریاک گرفته می شود و به دو صورت مایع و پودر بوده و در جوامع صنعتی بیشتر توسط جوانان استفاده می شود.
-
- هروئین: یکی از مشتقات نیمهمصنوعی مرفین است، اما اثرش سه برابر مرفین است. روشهای مصرف آن عبارتند از: الف) تدخین، ب) انفیه (دماغی)، ج) تزریق
-
- کوکائین: از گیاه مصنوعی گرفته می شود. اثرات جسمی آن کم است در حالی که از نظر روانی اثرش از هروئین بیشتر است.
-
- ال- اس- دی[۸۴]: اعتیاد جسمانی ندارد ولی اثرات مغزی و روانی دارد. به همین دلیل زیانبخش است و اعتیاد روانی می‌آورد. در آمریکا بیشتر از سایر کشورها رواج دارد.
-
- آمفتامینها: محرک و اعتیاد آورند و اغلب به وسیله پزشکان به بیماران تجویز میگردند و چون سیستم عصبی مرکزی را تحریک می‌کنند، بیشتر به وسیله رانندگان بیابانی و کارگران شبکار و دانشجویان مصرف میشوند.
-
- ماریجوانا و حشیش: هر دو از گیاه خودرو شاهدانه گرفته میشوند و اعتیاد جسمانی ندارند ولی اعتیاد روانی می آورند، به همین جهت مضرند و اثرات مغزی ناگواری دارند. اغلب به صورت سیگار مصرف میشوند.
-
- آرامبخشها: اگر به مقدار زیاد و به مدت طولانی مصرف شوند، اعتیادآورند. متأسفانه امروزه در جوامع صنعتی به صورت حلال مشکلات درآمدهاند.
- مواد استنشاقی: شامل انواع حلالها، چسبها، رنگهای اسپری، مواد پاککننده، بنزین و … میباشند. استنشاق این مواد از طریق بطری، قوطی، پارچه و دستمال آغشته به مواد یا اسپری صورت می‌گیرد (داجن، ۱۳۸۳).
۲-۴- روشهای مصرف مواد اعتیادآور
عمدهترین روشهای مصرف مواد اعتیادآور عبارتند از:
الف- خوردن به صورت قرص یا شربت (مشروبات الکلی، باربیتوراتها، آمفتامین، آرامبخشها و …)
ب- کشیدن به صورت دود یا پودر (سیگار، تریاک، هروئین، کوکائین).
ج- تزریق به صورت زیرپوستی (هروئین)، عضلانی (استروئید)، وریدی (هروئین و کوکائین).
د- مالیدن و استفاده از برچسبها (نورانیپور، ۱۳۸۳).
۲-۵- مشکلات ناشی از اعتیاد به مواد مخدر
۲-۵-۱- مشکلات جسمی
خطرات جسمی اعتیاد به مواد مخدر علاوه بر مسمومیت مزمن و تدریجی ناشی از مصرف مواد مخدر که موجب از دست دادن اشتها و ددر نتیجه کاهش وزن و بالاخره به خطر افتادن سلامت جسمی میگردد، بیشتر از جهت اثرات سویی که به دلیل عدم رعایت بهداشت و استریل کردن وسایل تزریق و نادیده گرفتن سلامت عمومی فرد به دنبال دارد قابل توجه است.
الف) خود تزریقی: خود تزریقی که معمولاً با وسایل غیربهداشتی و سوزنهای آلوده انجام میگردد، موجب ناراحتیهای پوستی، عفونتها، دملها، آماسها، و یرقان ناشی از مصرف سوزن آلوده و سایر امراض عفونی میگردد. ابتلاء به بیماری ایدز خطرناکترین عارضه آن است.
ب) مصرف بیش از اندازه: معمولاً به دنبال از دست دادن تحمل در فرد معتاد، مصرف بیش از اندازه رخ میدهد (فرجاد، بهروش و وجدی، ۱۳۸۲).
۲-۵-۲- مشکلات روانی
مهمترین مشکل روانی برای یک فرد معتاد، وابستگی شدید روانی می‌باشد. آنچه که قابل توجه و جالب است. این است که در بیشتر موارد فردی که برای ماهها به مواد مخدر معتاد بوده است، دیگر آن احساس سرخوشی و شنگولی را نمینماید. در حقیقت این بدان معنا است که انگیزه اصلی او برای ادامه مصرف، جلوگیری از اثرات قطع دارو است. حالات افسردگی توأم با احساس خودکشی در آنها دیده می شود و به طور کلی در اخلاق و رفتار معتاد احتمال اختلالاتی وجود دارد. همچنین احتمال دارد که فرد به سمت نوع خاصی از زندگی کشیده شود و به عنوان جزئی از یک گروه غیرعادی و ناسالم جامعه تلقی گردد و بالاخره در برابر جامعه حالتی پیدا کند که می تواند کم و بیش در تغییر و اصلاح فرد معتاد اثری سوء داشته باشد و امر بازتوانی را با مشکل مواجه سازد (فرجاد و همکاران، ۱۳۸۲).
۲-۵-۳- مشکلات اجتماعی
بارزترین تأثیر سوء اعتیاد به مواد افیونی این است که انرژی و توان را از فرد معتاد می‌گیرد؛ به طوری که فرد دیگر علاقهای به فعالت ندارد. حتی علایقش را درمورد ارتباطات دوستانه، خانوادگی و زناشویی از دست میدهد. به طور کلی، امکان دارد که روش زندگیای را که مخالف جامعه است، بپیماید. معتاد علاقه دارد در اجتماعی زندگی کند که بتواند به طور غیرقانونی مواد غیرقانونی را به دست آورده و مصرف کند. مهمترین خطر اجتماعی اعتیاد به مواد مخدر آن است که اعتیاد به طور مؤثری ارتباط فرد را با دنیای اطرافش قطع کرده و او را از واقعیتهای موجود در زندگی دور می کند. معتادان به مواد مخدر اغلب افرادی سستاراده و ضعیفالنفس هستند و بیشتر در دنیای خودفریبی، تقلب، نادرستی، دروغ و ریا زندگی می‌کنند (فرجاد و همکاران، ۱۳۸۲).
۲-۶- سوابق روانی و صفات خلقی معتادان
نتایج تحقیقات مختلف نشان داده اند که بسیاری از افراد معتاد پیش از ابتلا به اعتباد افرادی تنها و منزوی بوده و دوست پیدا کردن برایشان مشکل بوده است. همچنین آنها در معاشرت راحت نیستند. بسیاری دچار تشویش و دلهره میباشند. عدهای مبتلا به افسردگی و اضطراب بوده و برای کاستن از این حالت دست به مصرف مواد زدهاند (فرجاد و همکاران، ۱۳۸۲).
بسیاری از مبتلایان به اعتیاد، بیماری روانی همراه دارند و بیماریهایی مثل پنیک، وسواس، افسردگی عمده و فوبیا در میان آنها مشاهده می شود (مناجاتی، ۱۳۸۲).
|
[سه شنبه 1401-09-29] [ 04:29:00 ب.ظ ]
|
