میرزایی و شهیدی (۱۳۸۶)، در مطالعه خود با عنوان” بررسی عوامل مؤثر ‌بر حضور زنان روستایی در فعالیت های آموزشی و ترویجی کشاورزی (مطالعه ی موردی شهرستان های بافت و زرند استان کرمان)” پی بردند که اطلاع رسانی نامطلوب یکی از موانع اصلی شرکت زنان روستایی ‌در کلاس های آموزشی وترویجی در۶۱ درصد زنان روستایی مورد مطالعه بوده است.

نتایج پژوهش زارع و میر باقری (۱۳۸۵) با عنوان”مطالعه ی عوامل فردی اجتماعی مؤثر بر گرایش به مشارکت زنان روستایی درصندوق اعتبارات خرد استان مازندران” بیانگر آن است که میان گرایش زنان روستایی به مشارکت در صندوق اعتبارات خرد با متغیرهای نوگرایی، تصور خیر محدود و خود اثربخشی رابطه ای معنادار وجود دارد اما با متغیرهای تقدیرگرایی و بیگانگی اجتماعی، رابطه ی معناداری ندارد.

امیری اردکانی (۱۳۸۵) در مطالعه خود با عنوان”موانع مشارکت زنان روستایی در برنامه های ترویجی”در استان کهگیلویه و بویر احمد، ‌به این نتیجه رسید که جدی ترین موانع مشارکت زنان روستایی، موانعی هستند که ریشه در مشکلات فرهنگی دارند. برخی از این موانع عبارتند از: اشتغال زنان به فعالیت های سخت، تعداد زیاد فرزندان خانواده، بی سوادی و کم سوادی زنان، تمسخر و ایراد اهالی روستا نسبت به زنان مشارکت کننده و پایین بودن سطح دانش و بینش زنان روستایی نسبت به مشارکت.

وثوقی و یوسفی آقابین (۱۳۸۴)، در مطالعه خود با عنوان “پژوهشی جامعه شناختی در زمینه مشارکت اجتماعی زنان روستایی (روستای آغکند شهرستان میانه)” ‌به این نتیجه رسیدند که میانگین مشارکت اجتماعی زنان روستایی، سطح پایینی داشته و فقط چهار درصد پاسخگویان، مشارکت اجتماعی بالایی داشته اند. بر اساس تحلیل های آماری انجام شده، بین مشارکت اجتماعی زنان روستایی با متغیرهای نگرش زنان نسبت به خود، سن، تحصیلات، میزان دسترسی آن ها به مراکز شهری و همچنین، وسایل ارتباط جمعی رابطه آماری مثبت و معناداری تأییدشده است.

محسنی تبریزی و میرزایی (۱۳۸۳)، در مطالعه خود با عنوان”سنجش میزان انگیزش به کار و عوامل مؤثر بر آن (مورد جوانان و زنان روستایی روستاهای استان آذربایجان شرقی)” ‌به این نتیجه رسیدند که متغیرهای نیاز به موفقیت، انگیزه اقتصادی، فردگرایی، آرزوها و ترجیحات شغلی، وضعیت اجتماعی- اقتصادی، رضایت از زندگی، ناهنجاری های اجتماعی و التزام به کار به عنوان تعیین کننده ترین متغیرهای تاثیر گذار بر انگیزش به کار مطرح هستند.

شعبانعلی فمی و همکاران (۱۳۸۳)، در تحقیق خود با عنوان “عوامل مؤثر بر انگیزش دختران روستایی کرمانشاه برای مشارکت در فعالیت های کشاورزی” ‌به این نتیجه دست یافتند که۲۱درصد از تغییرات متغیر وابسته، یعنی انگیزش، توسط پنج متغیر تبیین می شود که مهم ترین آن ها میزان مشارکت در امور کشاورزی است و دیگر متغیرها به ترتیب اولویت عبارتند از: میزان تجربه دامداری خانوار، سطح تحصیلات مادر، میزان تجربه کشاورزی خانوار و تعداد فرزند پسر خانواده .

پور طرق (۱۳۸۰) در تحقیقی با عنوان”سازه‌های مؤثر بر مشارکت زنان روستایی در فعالیت های امور دام و صنایع روستایی استان هرمزگان”، نشان داد شمار دام (از متغیرهای اقتصادی) و نگرش شوهر نسبت به زن و شرکت در فعالیت های مختلف روستا (از متغیرهای اجتماعی، فرهنگی) در شمار متغیر های مؤثر بر مشارکت هستند.

حسینی نیا (۱۳۷۸)، در مطالعه ای با عنوان “بررسی عوامل مؤثر بر انگیزه های مشارکت زنان روستایی در فعالیت های آموزشی و ترویجی و مشارکتی (استان فارس)” ‌به این نتیجه رسید که انگیزه های آموختن دانش و مهارت به خاطر علاقه، یاد گرفتن نکات جدید و استفاده مفید از وقت، در بین زنان مورد مطالعه به ترتیب در اولویت اول تا سوم قرار دارد. ضمنا بر اساس یافته های تحقیق، بین انگیزه مشارکت زنان روستایی در فعالیت های آموزشی و ترویجی و متغیرهای تعداد فرزندان دختر، درآمد زنان روستایی، میزان استفاده از رادیو و تلویزیون، نگرش نسبت به برنامه های ترویجی، نگرش نسبت به آموزشگر و ادراک زنان از نگرش مردان نسبت به مشارکت آنان رابطه ی مثبت و معنی دار وجود دارد.

بر پایه تحقیق بشر دوست (۱۳۷۳) با عنوان”بررسی میزان مشارکت زنان شالی کار و نقش آموزش های ترویجی در تولید برنج در استان گیلان” ، متغیر شمار سال های عمر تفاوتی معنادار را در میزان مشارکت زنان روستایی شالی کار ایجاد نمی کند. اما هر چه که میزان زمین خانوار بیشتر، وضعیت اقتصادی خانوار بهتر و سطح سواد بالاتر باشد، میزان مشارکت زنان کمتر است.

۲-۹-۲ مطالعات خارجی

نتایج مطالعات مک گی و همکاران (۲۰۰۷)، با عنوان”جنسیت و انگیزش برای کارآفرینی گردشگری کشاورزی”در ایالت ویرجینیا نشان داد که استقلال طلبی، عنصر اصلی مؤثر بر انگیزه مشارکت زنان روستایی در فعالیت های مربوط به کارآفرینی گردشگری کشاورزی (یکی از انواع گردشگری روستایی) می‌باشد که به منظور ایجاد فرصت های شغلی برای خود و خانواده و مقاومت در برابر نوسانات در آمد در بخش کشاورزی است.

ادریسا و همکاران^[۵۳] (۲۰۰۷ (دربررسی عوامل اجتماعی و اقتصادی مؤثر بر مشارکت زنان در تعاونی های کشاورزی در نیجریه، انگیزه اصلی مشارکت زنان را کسب درآمد عنوان کرده‌اند. همچنین بین میانگین میزان مشارکت زنان در تعاونی های کشاورزی بر حسب متغیرهای سن، تحصیلات و شغل اصلی آنان تفاوت معنا داری دیده شد.

نتایج مطالعات آرنولد و همکاران^[۵۴] (۲۰۰۷) با عنوان”انگیزش و مشارکت از مزایای مشارکت جوانان در کلوب H4″ نشان داد که داشتن تفریح و سرگرمی مهمترین عامل مشارکت دختران و پسران روستایی در فعالیت های مربوط به جوانان روستایی بوده است. آنان از گذراندن وقت با دوستان و کارگروهی نیز به عنوان دیگر عوامل مهم نام می‌برند.

در پژوهش آرنولد (۲۰۰۴) با عنوان”توسعه مهارت های زندگی و شخصی از طریق شرکت در برنامه ی کلوب های H4 در ژاپن” زنان شرکت کننده، انگیزه خود را از مشارکت در برنامه های توسعه و ترویج روستایی، گسترش مهارت های مهم زندگی، پیدا کردن دوستان جدید، سازگار شدن با شرایط جدید و مسئولیت پذیری عنوان کرده‌اند.

بامگوس وکانگولو^[۵۵] (۲۰۰۲) در تحقیق خود با عنوان”مشارکت زنان روستایی در توسعه: مطالعه موردی روستاهای “تی شنسنگ”، “تینتوا”، “ماخالانینگ” در آفریقای جنوبی” که به بررسی عوامل محدود کننده ی مشارکت زنان در توسعه روستایی پرداختند، نشان دادند که بالا رفتن سطح تحصیلات پاسخ دهندگان، مشارکت فعال آن ها را در توسعه تقویت می‌کند. این مطالعه تآکید می‌کند که سطح تحصیلات به عنوان ابزاری مهم برای تحریک، ایجاد، به دست آوردن و افزایش مشارکت فعال زنان روستایی در توسعه مورد نیاز است.