کایل۱۹۸۵پس از اعلان سود

۳وکینتاش چیانگ۱۹۸۶پس از اعلان سود۴پاتل۱۹۹۱پس از اعلان سود۵اسکینر۱۹۹۱پس از اعلان سود۶ایزلی-اوهارا۱۹۹۲قبل از اعلان سود۷لی-مک لاو-ردی۱۹۹۳پس از اعلان سود۸مک نیکلاس-ترومن۱۹۹۴قبل از اعلان سود۹دمسکی –فلتهم۱۹۹۴قبل از اعلان سود۱۰کیم-ورچیا۱۹۹۴پس از اعلان سود۱۱کرینسکی-لی۱۹۹۶قبل از اعلان سود۱۲بروک۱۹۹۶پس از اعلان سود۱۳یان۱۹۹۸قبل از اعلان سود۱۴گرهاردکلینگ۲۰۰۰قبل از اعلان سود۱۵اکر۲۰۰۲پس از اعلان سود۱۶لی بی –متئو-ترومن۲۰۰۳قبل از اعلان سود۱۷لوئچی ویل۲۰۰۴قبل از اعلان سود

۲-۳-۶-نظریه بازار کارای سرمایه

از اوایل قرن بیستم، اعتقاد گروهی از دست اندارکاران ابزار های اوراق بهادار، بر این بود که مطالعه تاریخی قیمت‌ها حاوی اطلاعات مفیدی برای پیش‌بینی قیمت‌ها در آینده است ٍ؛ لذا، با به دست آوردن روند قیمت‌ها، الگوی تغییرات، شناخته می‌شوند و این الگو به ما می‌گوید که هر چند وقت یکبار، روند خاصی رخ می‌دهد. معتقدین ‌به این طرز تفکر را به دلیل اینکه بر نمودارها تمرکز داشتند چارتیست نامیدند (سینایی، ۱۳۷۲، ص ۵۰)^۱. به نظر این مکتب تحلیل بنیادی ضرورتی ندارد و حامیان آن بر این باورند که تاریخ تکرار می شود (فیشر و جردن، ۱۹۹۱)^[۶۰]۲.

از دهه ۱۹۳۰ مطالعات دیگری که در نقطه مقابل این دیدگاه قرار داشت، آغاز شد. تمرکز اصلی این تحقیقات، روی تصادفی بودن رفتار قیمت‌ها بود و اینکه قیمت‌ها از روند خاصی پیروی نمی‌کنند. نتایج این مطالعات به صورت یک جریان فکری و نظری قوی وارد مباحث اقتصاد و سرمایه‌گذاری گردید و نظریه رفتار تصادفی قیمت‌ها شکل گرفت (سینایی، ۱۳۷۳).

مکتب گشت تصادفی، از طریق آزمون‌های تجربی به اثبات رساند که تغییرات متوالی قیمت‌ها در دوره های کوتاه مدت، همانند یک روز، یک هفته یا یک ماه، مستقل از یکدیگر است (فیشر و جردن، ۱۹۹۱، ص ۶۳۵)^[۶۱]۴. پس از دهه ۱۹۶۰تحقیقات از شکل آماری مطالعه رفتار قیمت‌ها، به مسئله ویژگی‌های اقتصادی بازار سهام، که موجب تغییرات تصادفی می‌شد، سوق پیدا کرد. این مسئله، موجب پیدایش نظریه بازار کارا شد (سینایی، ۱۳۷۳). بنیادگرایان باور دارند که با تجزیه و تحلیل متغیرهای مالی و اقتصادی کلیدی می‌توان ارزش واقعی سهم را برآورد نمود (فیشر و جردن، ۱۹۹۱).

بر اساس این نظریه، هیچ کس نمی‌تواند در بلندمدت به طور سیستماتیک بیشتر از میزان ریسکی که متحمل شده است، بازده کسب کند. در چنین بازاری، قیمت سهام انعکاسی از اطلاعات مربوط به آن‌هاست و تغییرات قیمت‌ها دارای الگوی خاص و قابل پیش‌بینی نیست (فدایی نژاد، ۱۳۷۸).

کارا بودن بازار از اهمیت زیادی برخوردار است، چرا که در صورت کارا بودن بازار سرمایه، هم قیمت اوراق بهادار به درستی و عادلانه تعیین می شود و هم تخصیص سرمایه، که مهم‌ترین عامل تولید و توسعه اقتصادی است، به صورت مطلوب و بهینه انجام می شود (جهانخانی و عبده تبریزی، ۱۳۷۵).

در دنیای مالی، سه نوع کارایی در بازار سرمایه وجود دارد (فیشر و جردن، ۱۹۹۱).

• • کارایی اطلاعاتی؛

• • کارایی تخصیصی؛

• کارایی عملیاتی؛

۲-۳-۷کارایی اطلاعاتی:

وجود اطلاعات کافی در بازار و انعکاس به موقع و سریع آن بر قیمت اوراق بهادار، ارتباط تنگاتنگی با کارایی بازار دارد. در بازار کارا، اطلاعاتی که در بازار پخش می شود به سرعت بر قیمت تاثیر می‌گذارد. در چنین بازاری قیمت اوراق بهادار به ارزش ذاتی آن نزدیک است؛ به بیان دیگر، ویژگی مهم بازار کارا این ست که قیمت تعیین‌شده در بازار، شاخص مناسبی از ارزش واقعی اوراق بهادار است. ‌بنابرین‏ بازار کارا به بازاری اطلاق می شود که در آن قیمت اوراق بهادار از قبیل قیم سهام عادی، ‌منعکس کننده تمام اطلاعات موجود در بازار باشد. بازار کارا باید نسبت به اطلاعات جدید حساس باشد. اگر اطلاعات تازه‌ای به اطلاع عموم برسد، قیمت‌ها، متناسب با جهت اطلاعات یادشده، تغییر خواهد کرد. اگر بازار نسبت به اطلاعات جدید بی‌تفاوت باشد و عکس‌العمل لازم را انجام ندهد؛یعنی، تحلیل‌کننده‌ای در بازار برای ارزیابی و بررسی اطلاعات جدید بر قیمت نباشد، بازار کارایی نخواهد داشت (جهانخانی و عبده تبریزی، ۱۳۷۵).

کارایی اطلاعات به نوبه خود به سه شکل ضعیف، نیمه قوی و قوی تقسیم می شود (فیشر و جردن، ۱۹۹۱). در ادامه به تفضیل در باره هر یک از شکل‌های کارایی اطلاعاتی خواهیم پرداخت.

۲-۳-۸کارایی تخصیصی:

یکی از عمده‌ترین پیامدهای کارایی بازار این است که منابع موجود به بهترین حالت و به شکل بهینه و مطلوب، بهره‌برداری شود. یکی از وظایف مهم بازار سرمایه، باید تأمین مالی شرکت‌ها و نهادها باشد. بازار سرمایه باید این ویژگی را داشته باشد که شرکت‌های نیازمند بتوانند سرمایه لازم خود را تأمین کنند و شرکت‌هایی که پروژه های آن ها توازی معقولی از بازده و ریسک ندارد، از دستیابی به منابع جدید در بازار محروم شوند (جهانخانی و عبده تبریزی، ۱۳۷۵).

در این مفهوم، بازارهایی دارایی کارایی تخصیصی می‌باشند، که در آن پروژه های سرمایه‌گذاری با بهره وری نهایی سرمایه، تأمین مالی می‌شوند (فیشر و جردن، ۱۹۹۱). تخصیص هنگامی بهینه است که بیشترین سرمایه متوجه سودآورترین فعالیت شود. پس تخصیص سرمایه هنگامی درست انجام می شود که شرکت‌هایی که فرصت‌های سرمایه‌گذاری بهتر دارند، سرمایه مورد نیاز خود را تأمین کنند و آن بخش‌های اقتصاد که بازدهی کمتری دارند (و با محدودیت بیشتر روبرو هستند) از استفاده سرمایه محروم شوند.

۲-۳-۹کارایی عملیاتی:

کارایی عملیاتی اشاره به تسهیل و سرعت مبادلات در بازار دارد، که از طریق آن بازارهای سرمایه امکان ملاقات خریداران و فروشندگان را ممکن می‌سازند. این نوع کارایی، منجر به افزایش سرعت نقد شوندگی دارایی‌ها می شود (همان منبع، ص ۶۰).

بازاری از نظر عملیاتی کارا محسوب می‌شود که هزینه انجام مبادلات در حداقل سطح ممکن باشد. سه مشخصه کارایی بازار را می‌توان به صورت زیر بیان نمود^[۶۲]۴:

۱٫ چنانچه کارگزاران و معامله گران، سودهای عادی و معقولی را (با توجه به سطح ریسک فعالیتشان) به دست آورند، بازار از نظر عملیاتی کارا است؛

۲٫ کارایی عملیاتی بستگی به درجه رقابت بین کارگزاران و معامله گران (سهولت در ورود و خروج) دارد؛

۳٫ کارایی تخصیصی، مستقیماً به سطح کارایی عملیاتی در هر بازاری مرتبط است.

گونه‌های سه گانه کارایی اطلاعاتی بازار سرمایه:

کارایی اطلاعاتی بازار در سه سطح، از نظر مفروضات و پیامدهای آن مطرح است که ذیلاً مطرح می شود:

شکل ضعیف : انعکاس اطلاعات بر قیمت سهام می‌تواند در سطح نازل و به اصطلاح در شکل ضعیف آن مطرح باشد. در این سطح از کارایی، قیمت‌های اوراق بهادار، فقط اطلاعاتی که در گذشته قیمت‌ها نهفته است و از توالی تاریخی قیمت‌ها حاصل می شود را منعکس می‌کنند، که این اطلاعات بلافاصله در قیمت‌های جاری منعکس می‌شوند. در این حالت فرض می شود قیمت اوراق بهادار، فقط ‌منعکس کننده اطلاعات تاریخی باشد؛