حامدی نیا(۱۳۹۱)در تحقیقی با عنوان بررسی دیدگاه مدیران و کارشناسان ‌در مورد توسعه صنعت گردشگری ورزشی در استان خراسان رضوی پرداخت. ‌بر اساس نتایج به دست آمده از دیدگاه مدیران و کارشناسان از تاثیرات مهم توسعه صنعت گردشگری ورزشی، مؤلفه‌ های «ایجاد سرور و شادمانی در جامعه»، «گرایش بیشتر مردم به ورزش و ارتقای سطح سلامت جامعه» و «گسترش تبادلات و تعاملات مثبت فرهنگی بین فرهنگ های مختلف» است و مهم ترین سازمان در توسعه صنعت گردشگری ورزشی، «سازمان گردشگری و تربیت بدنی» شناسایی شده است. همچنین سه عامل مهم در موانع و محدودیت های توسعه صنعت گردشگری در استان، مؤلفه‌ های «عدم برنامه ریزی سازمان ها به منظور جذب گردشگر ورزشی»، «حمایت ناکافی مسئولان استان از سرمایه گذران و طرح های گردشگری ورزشی» و «کم توجهی به جاذبه های گردشگری ورزشی از طرف مسئولان شهری» هستند. نتیجه تحقیق حاضر حاکی از آن است که با توجه به شناخت تاثیرات توسعه صنعت گردشگری و وجود موانع و محدودیت های موجود این پدیده ورزشی در استان و اهمیت توسعه گردشگری ورزشی و لزوم بهره مندی از منافع مختلف جذب گردشگر ورزشی در استان لزوم برنامه ریزی و توسعه گردشگری ورزشی توسط سیاستگذاران و برنامه ریزان استان احساس می شود.

۲-۱۳-۲- تحقیقات انجام شده در خارج کشور:

اوم و کرامیون (۱۹۹۲) در بررسی نقش عوامل بازدارنده و عوامل تسهیل کننده در انتخاب شهر یا کشوری که به عنوان مقصد جهت گردشگری و یا شرکت در رویداد انتخاب می شود، بر روی گروهی از گردشگران، متوجه شد که هزینه های مالی و احتمال خطر جانبی و امنیتی از بازارنده های مهم مسافرت هستند.

گیلبرت و هادسون^[۲۳] (۲۰۰۰) در تحقیقی جهت بررسی محدودیت های تفریح و گردشگری ورزشی، به بررسی این محدودیت ها در گروه اسکی کنندگان و کسانی که در اوقات فراغت اسکی نمی کردند، پرداختند. تحلیل کیفی مصاحبه های انجام شده نشان داد کسانی که در اسکی شرکت نمی کردند با محدودیت های درون فردی مواجه بودند در حالی که اسکی کنندگان به وسیله ی عوامل زمانی، خانوادگی و اقتصادی دچار محدودیت بودند، با این حال تحلیل پرسش نامه ای نشان داد که عوامل اقتصادی مهمترین محدودیت در هر دو گروه است.

براز^[۲۴] (۲۰۰۲) در تحقیقی پیرامون عواملی مؤثر بر حضور یا شرکت گردشگران در فعالیت های ورزش همگانی، از «هزینه مسافرت به مقصد» ، «هزینه استفاده از امکانات برای فعالیت بدنی» و «عوامل جغرافیایی» به عنوان عواملی نام برد که در صورت مطلوب بودن باعث جذب گردشگران به حضور یا شرکت در فعالیت های ورزش همگانی می شود، وی جذابیت های گردشگری برای گردشگران بازدید کننده از رویدادهای ورزش همگانی را ‌به این صورت عنوان ‌کرده‌است: شرکت در فعالیت های ورزش همگانی، پیاده روی برای تجربه کردن حومه شهر، گردش در محیط طبیعت، دویدن، دوچرخه سواری، رانندگی، شنا، موج سواری، غواصی و دیگر سرگرمی های آبی، پارک های آبی، تنیس، گلف، فعالیت های ورزشی برای معلولان، جشنوارهای ورزشی و ماجراجویی های صحرایی.

کوزاک^[۲۵] (۲۰۰۲) در تحقیق خود به مقایسه انگیزه های گردشگران با توجه به ملیت آن ها و مقصد مورد نظر آن ها پرداخت. وی متوجه شد امکانات اقامتی، آب و هوا، سطح قیمت ها، محل جغرافیایی مقصد و دسترسی به دریا و ساحل، مهمترین دلایل بودند که گردشگران انگلیسی برای رفتن با مالت و ترکیه عنوان کرده بودند.

مهمترین دلایل گردشگران آلمانی برای انتخاب مالت عبارت بود از: آب و هوا، دسترسی به ساحل دریا، طول مدت پرواز (نزدیکی به مقصد) ،سطح قیمت ها و محل جغرافیایی مقصد. با این حال گردشگران آلمانی که ترکیه را برای گردشگری انتخاب کرده بودند دلایل خود را به ترتیب، آب و هوا، دسترسی به ساحل و دریا، سطح قیمت ها، فرهنگ و مردم و مناظر و چشم انداز ها عنوان کرده بودند. به طور کلی و سوای نوع مقصد، برای گردشگران انگلیسی عواملی چون سطح قیمت ها، چگونگی امکانات اقامتی، داشتن تفریحات شب هنگام و سرگرمی متنوع چیزهای زیادی انجام دادن یا دیدن، در انتخاب کشور ترکیه به عنوان مقصد دارای اهمیت بود.

سواری در استرالیا بیان می‌کند: بخش گردشگری ورزشی با فراهم کردن میلیاردها دلار و اشتغال ده ها هزار نفر تاثیر مهمی بر کشوراسترالیا دارد. در طبقه بندی گسترده گردشگری ورزشی پدیده ای به نام گردشگری موج سواری وجود دارد. گردشگری ورزشی موج سواری به عنوان مسافرت افراد به سایر مناطق داخلی برای مدت زمانی که بیشتر از ۶ ماه طول نکشد و سایر مناطق بین‌المللی در صورتی که از یک سال فراتر نرود و همچنین افرادی که حداقل یک شب در محل می مانند و در آنجا به موج سواری می پردازند، تعریف شده است. هم اکنون گردشگری موج سواری به سرعت رشد کرده و برآورد می شود که ارزشی برابر با ۸ میلیارد دلار داشته باشد. همچنین برآورد شده است که ۳۶۶۲۰۰ استرالیایی در ورزش های موج سواری در سال ۲۰۰۱ شرکت کرده‌اند.

اندواز و میراندا^[۲۶] (۲۰۰۵) در تحقیقی به جاذبه های گردشگری ورزشی در کشور اسپانیا پرداختند.آن ها دریافتند، که عامل جاذبه های طبیعی با ۳/۷۸ درصد مهمترین عامل در جذب گردشگران ورزشی به کشور اسپانیا است. آن ها همچنین دریافتند که ورزش های ابی با ۸۴/۳۶ درصد و گردش و پیاده روی با ۵۸/۳۱ درصد از اهمیت بیشتری در جذب گردشگران ورزشی برخوردارند.

کوساسی^[۲۷] (۲۰۰۵) در تحقیق خود با عنوان گردشگری ورزشی در هند، جاذبه های طبیعی ورزشی در هند که از اهمیت بیشتری برخوردارند را ورزش های زمستانی مانند اسکی و اسکیت در منطقه گلمارج کشمیر، تپه نوردی، گذراندن اوقات فراغت در خانه های قایقی در منطقه دال لیک، گاری سواری و گلف ذکر می‌کند.

یاما گوشی^[۲۸] (۲۰۰۸) طی یک پیمایش پرسش نامه ای بر گردشگران ورزشی که در رویدادهای خارجی پیاده روی شرکت کرده‌اند، عوامل جذب کننده مؤثر بر شرکت آنان را به صورت زیر بیان می‌کند:

1. 1. فرهنگ خاص محلی

1. 1. طبیعت زیبا

1. 1. مکان های دیدنی

1. 1. جذابیت مسیر پیاده روی

1. 1. ویژگی ها و تصویر رویداد

1. 1. مسافت مسیر پیاده روی

1. 1. هزینه

1. جذابیت شهر میزبان

یاما گوشی عنوان می‌کند به دلیل این که رویدادهای ورزشی زیادی در مکان های مختلف برگزار می شود، افزایش یا حفظ شرکت کنندگان و گردشگران مشکل است. لذا جذب کردن دوباره آن ها جهت برگزاری موفق رویداد اهمیت زیادی دارد. یاما گوشی طی تحقیق پیمایشی و ‌بر اساس اطلاعات به دست آمده از پرسش نامه ها ، مدلی از متغیرهای اثر گذار بر بازدید از رویدادهای ورزشی ارائه کرد.

۱- مخالفت‏با ادله ارث، زیرا این گونه شرط به محرومیت ورثه از ارث منجر مى‏شود، چون اگر این شرط نبود،این مال از جمله ماترک فرد فوت شده بوده و ورثه آن را به ارث مالک مى‏شدند، ولى با این شرط، مال از ملکیت او خارج شده و به ملکیت‏برادر دیگر در خواهد آمد.

۲- نتیجه این شرط، توقیت ملکیت است و ملکیت، زمان‏پذیر نیست.

در پاسخ از اشکال اول آمده است که چنین توقیتى مضر نیست و مانند آن را مى‏توان در ملکیت طبقات ارث یافت که ملکیت آنان مغیا به موت است. ارث بردن نیز فرع مالک بودن مورث است، در اینجا مالکیت مورث مطلق نیست تا ورثه آن را به ارث برند بلکه موقت است. به عبارت دیگر مورث، مالى ندارد تا به ارث برده شود. پاسخ اشکال دوم را مى‏توان چنین یافت که توقیت‏بر دو گونه است: توقیت صریح و توقیت غیر صریح. آنچه که باطل است، توقیت صریح مى‏باشد نه توقیت غیر صریح.

با ذکر دو نکته بررسى این سؤال و جواب پایان مى‏یابد:

۱- مرحوم سید توقیت ملکیت را پذیرفت و هیچ مانعى از نظر ثبوتى و اثباتى براى آن قرار نداد. پس معلوم مى‏شود که «طبیعت ملکیت، اقتضاى دوام ندارد بلکه اطلاق ملکیت اقتضاى دوام دارد» زیرا ملکیت قابل تقیید است و تقیید فرع بر امکان اطلاق است.

۲- مرحوم سید براى بطلان توقیت صریح، دلیلى اقامه نکرده است و تنها به ذکر دو مثال اکتفا نموده است: «بعتک الى یوم کذا او صالحتک الى زمان کذا» و «بشرط ان یکون لفلان فى زمان کذا» که اولى باطل ولى دومى صحیح‏است. از مثال دوم بخوبى برمى‏آید که منظور ایشان «توقیت غیر صریح‏» یا«توقیت ضمن شرط‏» است.

پرسشى که از سید مى‏شود این است که اگر کسى بخواهد ملکیت منزل مسکونى خویش را براى مدت ۲۰ سال به زید منتقل کند و پس از آن به خالد، چه تفاوتى دارد که بگوید «خانه خود را براى ۲۰ سال به زید فروختم‏» یا بگوید: «خانه خود را به زید فروختم به شرط آنکه پس از ۲۰ سال، از آن خالد باشد»؟ ممکن است گفته شود که «ذات ملکیت اقتضاى دوام دارد» تا آنکه چنین شرطى خلاف مقتضاى ملکیت‏باشد ولى این بیان صحیح نمى‏باشد زیرا خود سید یزدى «توقیت ملکیت‏» را پذیرفته است و در بطلان شرط خلاف مقتضاى عقد، تفاوتى میان شرط صریح و غیر صریح نیست.

۲- شرط اختیار فسخ مادام الحیاه ضمن عقد صلح

در این قسمت نیز همانند قسمت پیش ابتدا متن پرسش و پاسخ آورده مى‏شود:

سؤال: کسى چیزى به پسرهایش صلح کند و اختیار فسخ از براى خود بگذارد مادام الحیاه. و بعد از خود، براى اینکه چیزى به مادر بچه‏هایش نرسد،اختیار فسخ از براى هر یک از اولاد قرار دهد نسبت‏به قسمت اولاد دیگر به شرط موت او، که اگر بمیرد و او زنده، فسخ کند و ملک در حکم ملک پدر شود و بالارث ببرد، چه صورت دارد؟

جواب: على الظاهر مانعى ندارد لکن به فسخ که برمى‏گردد بر پدر، مشترک مى‏شود مابین وراث پدر که از جمله آن ها زوجه اوست که مادر باشد، اگر از منقولات است، و از جمله همان پسرى است که فوت شده است. و حصه او بالارث منتقل مى‏شود به مادرش، اگر وارث دیگر نداشته باشد.

و اگر شرط کند بر هر یک که عندالموت او آنچه منتقل به او شده است‏برسد به برادرش، این محذور مرتفع است لکن خالى از اشکال نیست از جهت لزوم توقیت ملکیت، هر چند ممکن است دفع آن به اینکه این، تقیید ملکیت است که لازم آن توقیت [است] و آنچه باطل است، توقیت صریح است. کما اینکه اشکال دیگر که آن این است که این شرط منافى شرع است از جهت اینکه به موت مالک باید مال او برسد به ورثه او، پس این شرط مخالف با ادله ارث است، مدفوع است‏به اینکه لازم این شرط، قصور ملکیت است‏بر وجهى که قابل انتقال به وارث نیست (والله العالم).

ذیل جواب در باره «ملکیت موقت‏» است که متضمن دو مطلب مى‏باشد: ۱- بیان لزوم اشکال توقیت ملکیت در نتیجه این طریق و دفع آن به اینکه «این، تقیید ملکیت است که لازم آن توقیت است و آنچه باطل است، توقیت صریح است‏».۲- بیان اشکال مخالفت‏با ادله ارث و دفع آن به اینکه «لازم این شرط، قصور ملکیت است‏بر وجهى که قابل انتقال به وارث نیست‏». به عبارت دیگر با توجه ‌به این شرط، مالى براى مورث نخواهد بود تا به ارث برسد و ارث بردن فرع بر وجود مال است. این مطلب در پرسش پیش توضیح داده شد. اما از مطلب دوم به‏دست مى‏آید که مرحوم سید یزدى توقیت ملکیت را به دو گونه تقسیم ‌کرده‌است: صریح و غیر صریح و تنها «توقیت صریح‏» را باطل مى‏داند.

با توجه به توضیحات ارائه شده باید از مرحوم سید یزدى سؤال کرد که چه تفاوتى میان این دو نوع توقیت وجود دارد؟ اگر بطلان توقیت صریح به جهت آن است که «طبیعت ملکیت اقتضاى دوام دارد»، این بیان با پذیرش ملکیت موقت‏به صورت غیر صریح نیز منافات دارد زیرا اگر چیزى مخالف اقتضاى ذات باشد، امکان حصول آن، چه بصراحت و چه به صورت غیر صریح، وجود ندارد; و اگر دلیل دیگرى براى بطلان صریح وجود دارد، اقامه نشده است.

با بررسى دو پرسش و پاسخ به نظر مى‏رسد تحصیل ملکیت موقت، چه به نحو صریح و چه به صورت غیر صریح – از طریق هر عقد و ایقاعى که نتیجه آن انتقال ملکیت‏باشد، رواست مگر آنکه اقتضاى ذات آن عقد، انتقال دایم باشد – چنان که برخى ‌در مورد عقد بیع پنداشته‏اند – یا دلیل دیگرى مانند اجماع در منع توقیت صریح وقف وجود داشته باشد (نجفی، ۱۳۶۶: ص ۲۸).

۲-۵-۳- بدل حیلوله

بدل حیلوله عبارت است از عوض مالی که در پی حصول یکی از اسباب ضمان، مانند غصب و سرقت و عدم امکان دسترسی مالک به عین مال (با وجود آن) بر عهده شخص آمده است (خویی، ۱۳۷۱: ج ۳، ص ۲۰۳).

ابتدا باید بیان داشت که در مسأله غصب، هرگاه غاصب به جهتی از جهات نتواند عین مغصوب را که وجود دارد، به مالک آن رد نماید، باید بدل آن را بپردازد. این بدل را بدل حیلوله می‌گویند.

مالکیت بدل حیلوله، مورد اختلاف میان فقهاست. برخی بدل حیلوله را ملک مالک مال غصب شده می‌دانند (بجنوردی، ۱۳۷۷: ج ۴، ص ۸۷) و برخی دیگر تنها اباحه تصرف در آن را برای مالک عین ثابت دانسته‌اند (موسوی خمینی، ۱۳۶۶: ج ۲، ص ۷۶). به نظر دسته نخست، بدل حیلوله، غرامت و خسارتی است که به مالک مال مغصوب داده می‌شود و به مالکیت وی در می‌آید، ولی مالکیت وی بر بدل حیلوله، دائمی و مستمر نبوده، بلکه موقت می‌باشد. به عبارت دیگر این مالکیت صرفاً تا زمان تعذّر رد یا استرداد مال مغصوب باقی است، زیرا بدل حیلوله نوعی غرامت و تدارک خسارت است و فقط بر مقداری صدق می‌کند که خسارت وارد شده است. از طرف دیگر در این گونه موارد مال موجود است و ‌در مورد اصل مال هم خسارتی وارد نشده است و خسارت، محدود به زمان معینی است و تدارک آن هم تا زمانی است که سلطنت مالک بر مال باز گردد (بجنوردی، ۱۳۷۷: ج ۴، ص ۸۷).

تبدیل تفکر ریسک گریز به تفکر ریسک پذیر.

تبدیل از فناوری محوری به کسب و کار محوری.

تبدیل از تفکر تمرکز گرایی به تفکر مشارکت گرایی.

تبدیل و تغییر تمرکز بر داخل سازمان به تمرکز بر خارج سازمان.

تبدیل هزینه محوری به ارزش محوری.

تبدیل ساختار انفعالی به ساختار کنشگر.

۲ – ۴ – ۳- مدل همسوییC4

طی تحقیقی در سال ۲۰۰۶ از ۲۱مدیر ارشد فناوری اطلاعات و کسب و کار در ۱۵سازمان بزرگ درباره راه کارهای همسویی مشخص شد که اغلب پاسخ دهندگانی که سازمان هایشان دارای درجه همسویی بیشتری بوده اند ،چهار مبحث اساسی جهت رسیدن به همسویی را در صحبت هایشان و نظراتشان تکرار کرده‌اند. این مباحث عبارتند از(ویس ،۲۰۰۶،۶۸):

جهت گیری واضح و روشن سازمان^[۲۰]: جهت گیری مشخص به معنای ارائه یک استراتژی روشن و معین برای آینده نزدیک و دور است. استراتژی های فناوری اطلاعات و کسب و کار سازمان باید در مشارکتی نزدیک با یکدیگر و در کنار هم ایجاد شده و با هم هماهنگ شوند.بسیاری از سازمان ها به منظور افزایش همسویی ، برنامه های استاندارد معینی را تدوین کرده‌اند و معماری کلان یکپارچه ای را ابجاد نموده اند.

وجود تعهد^[۲۱]: تعهد شامل پشتیبانی بالاترین سطح مدیریت سازمان از فناوری اطلاعات بوده که بخشی از این فرایند شامل مشارکت مدیران فناوری اطلاعات در برنامه ریزی سازمان در کنار مشارکت مدیران کسب و کار در برنامه ریزی فناوری اطلاعات است. به منظور پیاده سازی یکپارچگی مورد نظر در سازمان نیازمند ایجاد احترام و اعتماد متقابل در سازمان است.

ارتباطات^[۲۲]: ارتباطات به عنوان یک عامل کلیدی در موفقیت یا شکست همسویی در سازمان مطرح می شود. این موضوع با بیان روشن و دقیق انتظارات اصلی سازمان از همسویی آغاز می شود.سپس استراتژی،اهداف و انتظارات سازمان به مدیران کسب و کار و کارکنان انتقال داده می شود.

یکپارچگی بین بخش ها^[۲۳]: یکپارچگی بین بخش ها می‌تواند یکی از نتایج همسویی باشد.به منظور موفقیت در همسویی استراتژی های فناوری اطلاعات و کسب و کار سازمان باید مرزهای بین بخش ها و وظایف سازمان حذف گردد. کارکنان باید تشویق شوند تا شیوه های مناسب به کار گیری فناوری یه منظور ایجاد ارزش در سازمان و رسیدن به اهداف سازمانی را ایجاد نمایند.

در نهایت باید یک ساختار نظارتی گسترده در سراسر ازمان به منظور رسیدن به همسویی ایجاد و پیاده سازی شود. باید یک هسته مرکزی و تیم های چند وظیفه ای و چند بخشی ایجاد گردند تا همسویی فناوری اطلاعات و کسب و کار را سرپرستی نمایند و استراتژی یکپارچه تدوین شده را اجرا نمایند. این چهار موضوع مهم را می توان در قالب مدلC4 همسویی بیان کرد(ویس،۲۰۰۴):

جهت گیری شفاف

ارتباطات

تعهد

یکپارچگی بخش ها

کنترل کسب و کار / فناوری اطلاعات

استراتژی واضح و مشخص

رابطه مشخص بین ‌استراتژی کسب و کار و فناوری اطلاعات

وجود استانداردها

معماری کلان سازمان

درک استراتژی

شفافیت انتظلرات

بازخورد

رابطه دو طرفه

مشارکت و همکاری مدیر عامل

ضمانت اجرایی برای پروژه ها ی مهم

اعتماد متقابل

استفاده از فناوری اطلاعات در راستای اهداف

تشویق

نوآوری

آموزش بین سطوح سازمان

شکل ۲-۶: مدل همسویی C4

۲- ۴- ۴- مدل کلارک

مدل کلارک که در سال ۱۹۹۴ ارائه شده است بر مبنای نظرات اسکات مورتون(۱۹۹۱) شکل گرفته است. در این مدل پنج عامل اساسی بر اهداف استراتژیک سازمان اثر گذاشته و همسویی را تحت تاثیر قرار می‌دهند. این پنج عامل عبارتند از:

ساختار.

فرآیندهای مدیریت.

افراد و نقش ها.

فناوری.

استراتژی.

مرز سازمانی

استراتژی

فناوری

فرهنگ

افراد و نقش ها

فرآیندهای مدیریت

ساختار

محیط فناوری خارجی

محیط اجتماعی- اقتصادی

خارجی

شکل ۲-۷ : پنج نیروی مؤثر بر اهداف استراتژیک سازمان(کلارک، ۱۹۹۴،۸۹)

این مدل نشان می‌دهد که رابطه بین فناوری و استراتژی به صورت ساده و مستقیم نیست. این رابطه می‌تواند توسط فرهنگ، عوامل فناوری و اقتصادی – اجتماعی داخلی و خارجی تحت تاثیر قرار گیرد. به دلیل پویایی بسیار زیاد محیط های داخلی و خارجی یک سازمان، همسویی باید به طور مدام مورد بررسی مجدد و نظارت قرار گیرد. عامل محوری و مرکزی مدل، فرایند های مدیریت می‌باشد. این فرایند ها بین فناوری اطلاعات و استراتژی کسب و کار قرار می‌گیرد. ‌بنابرین‏ مدل نشان می‌دهد که اگر فرآیندهای مدیریتی مناسبی وجود نداشته باشد، همسویی بین فناوری اطلاعات و استراتژای کسب و کار دچار مشکل خواهد شد.

۲-۴-۵- مدل همسویی بیتام^[۲۴]

مدل بیتام به همراه متدولوژی آن در سال۲۰۰۲توسط کازمن و می چن ارائه گردیده است(کازمن ، می چن،۲۰۰۲،۴۴). آن ها مدل ها و چهارچوب های قبلی همسویی را مورد انتقاد قرار داده و اشاره می‌کنند که آن ها اغلب فقط در قالبی مفهومی به سطح استراتژیک همسویی و ارتباط بین بخش های مختلف مدل پرداخته‌اند. آن ها عقیده دارند که این مدل ها چگونگی سنجش و اصلاح عدم همسویی، که همواره بسیار مهم بوده است را بیان ننموده اند. همچنین آن ها عقیده دارند که با گذشت زمان فناوری اطلاعات تغییرات شگفت انگیزی را بر محیط ایجاد نموده است و پس از انقلاب اینترنت و جهانی شدن آن فناوری اطلاعات عاملی ضروری برای موفقیت کسب و کار و بخش جدا ناپذیر از برنامه ریزی کسب و کار است. با توجه به پیشرفت های فناوری و تغییرات محط کسب و کار ، سازمان ها نیازمند جستجو و مطابقت شیوه هایی برای نوآوری مداوم در فرایند همسویی هستند.

مدل کسب و کار: محرک ها ، استراتژی ها ، جریان ها و کانال های در آمد ، سرمایه گذاری ها ، محیط ، محدودیت ها ، قوانین و مقررات

همسویی

معماری کسب و کار: فرایند های کسب و کار ، جریان های کاری ، جریان های داده ، برنامه های کاربردی ، دانش ، مهارت های کارمندان ، سازماندهی

معماری فناوری اطلاعات: سخت افزار ، نرم افزار ، شبکه ها ، اجزاء ، واسطه ها ، استانداردها ، بسترها

شکل ۲- ۸: مدل همسویی فناوری اطلاعات و کسب و کار(کازمن ، می چن،۲۰۰۲،۴۴)

این مدل لایه‌های مدل های کسب و کار ، معماری های کسب و کار و معماری های فناوری اطلاعات را مشخص ‌کرده‌است. تغییرات محیطی ممکن است بر روی هرکدام از این سه لایه اثر گذار باشد و این تغییرات مانند حرکت موجی به سایر لایه ها نیز منتقل می‌گردد.

۲-۴-۵-۱- مراحل رفع عدم همسویی

سه مرحله اساسی در توانمند سازی سازمان جهت برخورد با عدم همسویی(همسویی نامناسب) وجود دارد که هر مرحله بر پایه مرحله قبلی بنا می‌گردد. این مراحل عبارتند از:

کشف و شناسایی^[۲۵] عدم همسویی.

اصلاح^[۲۶].

پیشگیری^[۲۷] .

1. شناخت افکار و گفتگو های درونی خود

محققان معتقدند در موقعیت های مختلف زندگی (چه خوشایند و چه ناخوشایند)، در ذهن هریک از ما افکاری به طور خودکار فعال می‌شوند و به شکل گفتگوی درونی خود را نشان می‌دهند. مانند اینکه همسرم می‌خواهد مرا مسخره کند. این گفتگو با خود می‌تواند منفی باشد و به احساسات فرد صدمه بزند و وی را در شک و ترس هایش نگه دارد. گفتگوی درونی می‌تواند، مثبت هم باشد و احساسات مثبت به وجود آورد. ‌با شناخت گفتگوی درونی منفی خود، می‌توانیم در هر موفعیتی ــ آن گاه که این افکار شروع به فعال شدن می کند ــ یادآور شویم که همه ی این ها ساخته و پرداخته ی ذهن توست، با فرمان ایست مغز، می توان از ادامه ی این افکار جلوگیری کرد و به جای آن ها پیام های مثبتی به خود داد (جهانی، ۱۳۸۵).

1. شناخت افکار، باورها و ارزش های خود

افراد ‌بر اساس خانواده هایی که در آن تربیت می‌شوند و دیگر اطلاعاتی که کسب می‌کنند، صاحب افکاری می‌شوند و مجموعه افکار، ارزش ها و باورها را می‌سازند. باورها افکاری هستند که آن ها را صحیح دانسته و بر مبنای آن ها عمل می‌کنیم. ارزش ها، ملاک هایی هستند که به وسیله ی آن افکار و باورهایمان را مورد ارزیابی قرار می‌دهیم. باورها و ارزش ها و به طور کلی نحوه ی نگرش ما نسبت به زندگی قابل تغییر است و ما می‌توانیم هرکجا لازم باشد در افکار و باورهایمان به اصلاح و تعدیل ساخت های ذهنی خود بپردازیم (البرز،۱۳۸۶).

اهداف خود

هدف جایی است که فرد می‌خواهد به آن برسد و برای رسیدن به آن برنامه ریزی می‌کند. دانش آموزان و دانشجویان هدفمند، اغلب برای رسیدن به هدف خود احساس خودکارآمدی کرده و در فعالیت هایی شرکت می‌کنند که معتقدند به موفقیت منجر خواهد شد. به آموزش ها و دستورالعمل ها توجه می‌کنند، اطلاعاتی را که باید به خاطر بسپرند مرور ذهنی می‌کنند، سعی و تلاش به خرج می‌دهند و سرسختی می‌کنند (پینتریچ و شانگ، ۱۳۸۵). در واقع هر چه قدر شناخت فرد از خودش واقعی تر باشد، هدفی هم که برای خود بر می گزیند واقع بینانه تر خواهد بود و احتمال دستیابی به آن نیز بیشتر خواهد بود. برای دستیابی به اهداف باید آن را از قالب کلی و مبهم آن خارج ساخته و هدف خود را به اجزایش تقسیم کرد و مرحله به مرحله پیش رفت. در طی این مراحل فرد به توانمندی های خود بیشتر آگاه شده و این خود به رفع اشتباهات منجر خواهد شد (رئوفی، ۱۳۸۳).

اهداف آموزش مهارت خودآگاهی

از جمله اهداف آموزش مهارت خودآگاهی می توان به موارد زیر اشاره نمود:

• • شناخت خود و دستیابی به اعتماد به نفس

• • پی بردن و به نمایش گذاردن نقاط قوت شخصی و استعدادها و توانایی‌های خود

• • شناسایی ویژگی های قابل تغییر خود

• • شناخت تفاوت های بین زن و مرد و پذیرفتن این واقعیت ها

• شناخت موانع ذهنی مثل ترس، خشم، عادت های نازیبا، خجالت، زود رنجی و … و راه های مقابله با آن ها (طارمیان، ۱۳۸۳).

عوامل مؤثر بر رشد خودآگاهی

پذیرش خود: به طوری که خودمان، نقاط قوت مان و در مجموع آنچه هستیم را بپزیریم. یکی از مهمترین عوامل مؤثر در پذیرش خود، پذیرفتن اشتباهاتی که از ما سر می زند و سپس بخشش خود است (فتی و همکاران، ۱۳۸۵).

پذیرش دیگران: مهمترین عامل در نپذیرفتن دیگران، ناتوانی فرد در پذیرش تفاوت های فردی است. باید پذیرفت که هر فرد انسانی است منحصر به فرد و با دیگر افراد شباهت ها و تفاوت هایی دارد. در واقع شناخت و پذیرش این تفاوت ها و شباهت ها به رشد خودآگاهی ما کمک می‌کند (نیک نژاد، ۱۳۸۵؛ نقل از البرز، ۱۳۸۶).

مسئولیت پذیری: این نکته بدیهی و آشکار است که بهترین کسی که می‌تواند برای فرد تصمیم گیری کند خود فرد است. در این صورت است که فرد مسئولیت تصمیمات و پی آمدهای آن ها را برعهده می‌گیرد. ترس از شکست نباید مانعی برای قبول مسئولیت باشد. ‌بنابرین‏ پذیرش مسئولیت کارها و تصمیمات می‌تواند به خودآگاهی فردی کمک کند (البرز، ۱۳۸۶).

مهارت همدلی

تعریف همدلی

همدلی که ترجمه ای از زبان انگلیسی است، از واژه ی آلمانی (Einfuhling) گرفته شده است و به معنی «با دیگران حس کردن» است (فرهنگی، ۱۳۷۸). همدلی توانایی یک فرد است که به گونه ای تجربی، فرد دیگر چه تجربه ای در یک لحظه موعود و در یک چارچوب مشخص و با توجه به نظر خویش دارد. همدلی را اولین شرط خودشناسی می خوانند، که فرد خود را به جای دیگری ببیند و احساسات وی را تجربه کند (شفیع آبادی و ناصری، ۱۳۸۵).

اجزاء همدلی

کمبل (۱۹۹۸) به نقل از البرز (۱۳۸۶)، عوامل زیر را از اجزاء عمده ی تشکیل دهنده ی همدلی نامیده است:

• • شناخت و تشخیص احساس: توانایی استفاده از اطلاعات مربوطه برای نامگذاری و تشخیص عواطف.

• • درک وجود تفاوت میان دید و برداشت خود از موقعیت ها با دید و برداشت دیگران: توانایی به تصور آوردن و تجربه افکار دیگری.

• تاثیر پذیری عاطفی: توانایی به تجربه بردن و آگاه شدن از عواطف خود.

بولتون (۱۳۸۱)، همدلی را دارای سه جزء می‌داند:

نخست اینکه فرد همدل در عین حال که درک دقیق و حساسی از احساسات فرد دیگر دارد، جدایی خاص خود از شخص مورد نظر را نیز حفظ می‌کند. دوم اینکه همدلی یعنی درک موقعیتی که به پدیدار شدن آن احساسات، کمک ‌کرده‌است و یا موجب برانگیختگی آن ها شده است. در نهایت نیز فرد همدل به شکلی با طرف مقابل ارتباط برقرار می‌کند که احساس کند، پذیرفته و درک شده است (بولتون، ۱۳۸۱).

موانع همدلی:

1. 1. انتقاد

1. 1. برچسب زدن

1. 1. تشخیص

1. 1. ستایش همراه با ارزیابی

1. 1. نصیحت کردن

1. 1. اغراق کردن یا بزرگ کردن مشکل

1. 1. بی اهمیت و کوچک کردن مشکل

1. 1. به رخ کشیدن و مقایسه کردن

1. 1. سرزنش کردن

1. راهنمایی کردن و ارائه ی راه حل (فتی و همکاران، ۱۳۸۵).

مهارت برقراری ارتباط مؤثر

تعریف ارتباط:

۲-۴-۲٫ مفهوم مسئولیت کیفری اطفال

مسئولیت در معنای عام، عبارت است از تعهد فرد برای ‌پاسخ‌گویی‌ به نتایج اعمال خود. این معنا از مسئولیت، بیشتر ناظر به آینده بوده و جنبه ‌پاسخ‌گویی‌ را بیش از هر چیز مدنظر دارد. مسئولیت در معنای خاص آن که همان مسئولیت کیفری است، علاوه بر ‌پاسخ‌گویی‌ جنبه پاسخ پذیری فرد را نیز شامل می شود. منظور از پاسخ پذیری آن است که شخص مجرمیت خود را بپذیرد و خود را متعهد سازد که به اعمال ارتکاب یافته توسط خود پاسخ گوید.

‌بنابرین‏، این جنبه مورد نظر از مسئولیت، گاه باعث تعدد تعاریف مربوط به مسئولیت کیفری شده است. در ذیل به چند نمونه از این تعاریف اشاره می شود:

۱- قابلیت یا اهلیت شخص برای تحمل تبعات جزایی رفتار مجرمانه خود

۲- الزام یا تحمیل تبعات جزایی رفتار مجرمانه شخص بر او

۳- تحمل یا مجبور بودن شخص به تحمل تبعات جزایی رفتار مجرمانه خود (میرسعیدی، ۱۳۷۷، ۱۷).

هر چند قانون گذار در یک تعریف کلی و بدون اشاره به قابلیت انتساب، جرم را فعل یا ترک فعل می‌داند که در قانون، برای آن مجازات تعیین شده است، لیکن این امر بدان معنا نیست که هر کس مرتکب چنین فعل یا ترک فعلی شود، مسئول کیفری شناخته شده و مجازات می‌گردد (عدالت پور، ۱۳۷۹، ۱۶۴).

قابلیت انتساب، ناظر بر وضعیت شخص در زمان ارتکاب جرم است. زمانی عملی را می توان به فردی منتسب دانست که در زمان ارتکاب آن عمل از درک و اراده برخوردار باشد. به عبارت دیگر در قابلیت انتساب، باید اثبات شود که مرتکب جرم، قدرت تمییز لازم را برای درک ارزش رفتار خود داشته و با این حال چنین رفتاری را به طور آزادانه انجام داده است (همان، ۱۶۴).

به هر حال، زمانی فرد از لحاظ کیفری مسئول است که علاوه بر انتساب جرم ارتکابی، مجرمیت وی توسط قاضی احراز گردد. بدین ترتیب می توان بین قابلیت انتساب و مجرمیت، تفکیک به عمل آورده و مورد اول را فقط مربوط به امکان بار کردن تقصیر به حساب کسی که آن را مرتکب شده، مبتنی دانست (همان، ۱۶۴).

با این حال بررسی مسئولیت کیفری ‌در مورد اطفال و نوجوانان، از لحاظ عناصر مذکور، شکل خاصی به خود می‌گیرد. از یک سو، ارزیابی قدرت تمییز، مستلزم تعیین حداقل سنی است که در آن تمییز قابل احراز است و این موضوع، زمینه تعیین حداقل سن مسئولیت کیفری را فراهم می آورد، از سوی دیگر تدریجی بودن رشد تمییز اهلیت کیفری، پیش‌بینی رژیم مسئولیت کیفری تدریجی را برای اطفال دارای سن تمییز فراهم می آورد.

۲-۴-۳٫ اهلیت جنایی اطفال

منظور از اهلیت، حالت یا وضعی در شخص است که با ظهور آن، حالات شخص در معرض تحمیل مسئولیت جزایی و تحمل تبعات کیفری قرار می‌گیرد. باید دقت داشت که این وضعیت ناشی از ظهور مراتبی از رشد و ادراک و فیزیک فرد است. یعنی اهلیت، خود ناشی از دو عنصر اراده و ادراک فرد است که در نهایت، فاعل قابل سرزنش را می رساند. ادراک و اراده افراد در گذر زمان تکامل یافته و تدریجی الوصول می‌باشند؛ ‌بنابرین‏ مسئولیتی که ناشی از ادراک و اراده است نیز باید به طور تدریجی و با سپری شدن مراحل رشد لازم در طفل، به صورت کاهش یافته بر او تحمیل گردد و بعد از رسیدن به سن مقرر قانونی و طی مراحل ادراکی و فیزیکی، مسئولیت تام بر او بار شود (شاکری، ۱۳۸۱، ۳۱).

قانون گذار باید میان مراحل تمیز، بلوغ و رشد جزایی، تفکیک قائل شده و با توجه ‌به این موضوع ها، مسئولیت طفل را در میان این مراحل تقسیم کند و او را در میان دو حالت مسئولیت مطلق و عدم مسئولیت مطلق رها نسازد. ‌بنابرین‏ مسئولیت جزایی در صورتی محقق می شود که بتوان فعل مجرمانه را ناشی از اراده سالم و خاص مجرم دانست. لذا در صورت اختلال کلی و یا جزئی در اراده جانی و فقدان ادراک و قدرت تمییز نمی توان جرم را به طور تام به وی منتسب کرد. به عبارت دیگر مسئولیت جزایی عبارت است از الزام شخص به ‌پاسخ‌گویی‌ آثار و نتایج زیانباری که مرتکب شده است (همان، ۳۱).

۲-۴-۴٫ مسئولیت جامعه در قبال کودکان و بالعکس

در ادوار مختلف زندگی بشر با اینکه عده ای از اطفال و نوجوانان از رعایت آداب و رسوم و اجرای قوانین و مقررات سرپیچی نموده یا مرتکب جرم می شدند، اما بزهکاری اطفال از مسائل حاد اجتماعی نبوده است. در قرن معاصر ازدیاد بزهکاری اطفال و نوجوانان مخصوصاً ارتکاب جرائم توأم با خشونت و قساوت یکی از معضلات اجتماعی محسوب می شود و افکار عمومی را نگران و مشوش ساخته است. ارتکاب جرائم توسط اطفال یک پدیده اجتماعی است که در هر زمان و مکان اتفاق می افتد. مادامی که شرایط زندگی اجتماعی، اقتصادی و سیاسی یک جامعه دچار تحول نگردیده، تعداد جرائم آنان همچنان ثابت می ماند ولی در هنگام هرج و مرج، اغتشاش و ناآرامی، جنگ، قحطی و شرایط سخت زندگی این نظم به هم می‌خورد. زیرا اطفال و نوجوانان، بیش از بزرگسالان تحت تأثیر اوضاع و شرایط محیط پیرامون خود قرار گرفته، به طرف ارتکاب جرائم مختلف کشیده می‌شوند (دانش، ۱۳۷۲، ۱۷).

لذا می توان گفت اطفال و نوجوانان به لحاظ سنی و شخصیتی در برابر وقایع اجتماعی، از جمله انحراف و بزهکاری، آسیب پذیرتر از دیگران اند. اطفال و نوجوانانی که مرتکب جرم می‌شوند، در واقع، قربانی کوتاه نهادهای اجتماعی از جمله خانواده، مدرسه، محله و…، در انجام رسالت های تربیتی و آموزشی خود می‌باشند. اگرچه از نظر حقوقی، این قبیل اطفال و نوجوانان در مقاطع سنی خاصی تا اندازه ای تابعان حقوق کیفری به شمار می‌روند و ‌بنابرین‏، به لحاظ ارتکاب جرم شان باید مشمول ضمانت اجراهای کیفری باشند، در این فرایند نیز باید مشمول حمایت های حقوقی واقع شوند. انواع جرایمی که اطفال مرتکب می‌شوند بنا به علل و انگیزه ارتکاب جرم با بزرگسالان متفاوت است:

۱- در سراسر جهان، سرقت مهم ترین رقم از جرائم ارتکابی توسط اطفال را تشکیل می‌دهد.

۲- ضرر و زیان رسانده به غیر و تخریب اموال و دارایی، از جرائم خاص اطفال است.

۳- تخلفات راهنمایی و رانندگی را اطفال بیش از بزرگسالان مرتکب می‌شوند.

۴- اطفال کمتر مرتکب قتل می‌شوند.

۵- توسل به زور و حیله و تزویر برای ارتکاب جرم در بین اطفال کم است.

۶- اطفال غالباً دسته جمعی و با تشکیل باند و گروه و گاهی از روی کنجکاوی و ضمن شوخی و تفریح بدون اطلاع از نتایج اعمال خویش و قوانین و مقررات، مرتکب جرم می‌شوند.

۷- تکرار جرم در بین اطفال چندان زیاد نیست (موسوی بجنوردی، ۱۳۸۷، ۵۰).