۱-۱۲- ساختار پژوهش

فصل اول: به تشریح و بیان موضوع و ضرورت انجام پژوهش می‌پردازد. همچنین در این فصل پرسش‌ها و فرضیه‌های پژوهش، تعاریف پاره ای از واژه های استفاده شده در پژوهش، نهادها و مؤسساتی که می‌توانند از یافته های این پژوهش بهره‌گیرند، جامعه آماری و روش نمونه‌گیری، روش تجزیه و تحلیل داده ها، قلمروی موضوعی، زمانی و مکانی پژوهش نیز ارائه گردیده است.

فصل دوم: به ارائه مطالبی ‌در مورد ادبیات موضوع می‌پردازد. نتیجه پژوهش‌های قبلی انجام شده در زمینه موضوع پژوهش نیز در این فصل ارائه می‌گردد.

فصل سوم: به روش‌شناسی پژوهش اختصاص دارد. این فصل به بیان مباحثی ‌در مورد مدل پژوهش، فرضیه‌ها، روش نمونه‌گیری، جمع‌ آوری اطلاعات مربوط به متغیرهای پژوهش و رویه‌های تجزیه و تحلیل اطلاعات می‌پردازد.

فصل چهارم: به تجزیه و تحلیل اطلاعات آماری به دست آمده می‌پردازد و نتایج مربوط به آزمون فرضیه‌ها در این فصل ارائه می‌گردد.

فصل پنجم: که آخرین فصل پژوهش نیز می‌باشد، به خلاصه پژوهش، نتیجه‌گیری، بیان محدودیت‌های پژوهش و پیشنهادات برای پژوهش‌های آتی اختصاص دارد.

فصل دوم

ادبیات و پیشینه پژوهش

فهرست مطالب

• • مقدمه

• • واسطه‌های مالی

• • شرکت‌های سرمایه‌گذاری

• • صندوق‌های سرمایه‌گذاری با سرمایه متغیر

• • صندوق‌های سرمایه‌گذاری با سرمایه ثابت

• • صندوق‌های سرمایه‌گذاری غیر فعال

• • صندوق‌های شاخصی

• • صندوق‌های قابل معامله در بورس

• • صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک

• • ویژگی‌ها و مزایای صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک

• • معایب صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک

• • بازده مازاد بر بازار

• • بازده صندوق‌های سرمایه‌گذاری

• • شاخص

• • ریسک

• • چارچوب ریسک و بازده

• • تنوع بخشی سرمایه‌گذاری

• • پژوهش‎های انجام شده در خارج از ایران

• • پژوهش‎های انجام شده در ایران

• جمع‌بندی

۲-۱- مقدمه

برای واسطه‌های مالی چهار عملکرد اقتصادی را بر شمرده‌اند:

• • وساطت در انطباق سررسیدها

• • کاهش هزینه های معاملات و پردازش اطلاعات

• • کاهش ریسک از طریق تنوع‌بخشی

• ایجاد مکانیسم پرداخت. (راعی و پویان‎فر، ۱۳۹۱، ص۲۳- ۲۴)

شرکت‌های سرمایه‌گذاری واسطه‌های مالی هستند که به عامه مردم سهام می‌فروشند. سه نوع شرکت سرمایه‌گذاری داریم: صندوق‌های با سرمایه متغیر، صندوق‌های با سرمایه ثابت و صندوق‌های سرمایه‌گذاری غیر فعال. شرکت سرمایه‌گذاری از آن رو به عنوان یک واسطه مالی شناخته می‌شود که وجود مشارکت کنندگان در بازار را تجمیع می‌کند. شرکت‌های سرمایه‌گذاری به خصوص در زمینه کاهش ریسک از طریق تنوع‌بخشی و کاهش هزینه های معاملات و پردازش اطلاعات نقش مهمی را برعهده دارند.

• ادبیات موضوع

۲-۲- واسطه‌های مالی

هر اقتصاد مدرن واسطه‌هایی دارد که عملکردهای مالی عمده را برای افراد، خانوارها، شرکت‌ها، بنگاه‌های کوچک و جدید و دولت‌ها بر عهده می‌گیرند. واسطه‌های مالی از طریق انتشار حق مالی بر عهده خودشان و عرضه آن به مشارکت‌کنندگان در بازار سرمایه، پول به دست می‌آورند و آنگاه این وجوه را سرمایه‌گذاری می‌کنند. سرمایه‌گذاری واسطه‌های مالی ممکن است به صورت وام یا اوراق بهادار باشد. این سرمایه‌گذاری را سرمایه‌گذاری مستقیم می‌نامند. مشارکت‌کنندگان در بازار که دارنده حق مالی صادر شده به وسیله واسطه‌های مالی‌اند، سرمایه‌گذاری غیر مستقیم کرده‌اند. به زبان ساده، نقش عمده واسطه‌های مالی این است که آن دارایی‌های مالی را که برای مردم مطلوبیت کمتری دارند، به دارایی‌های مالی دیگری که مردم ترجیح می‌دهند تبدیل کنند.

واسطه‌های مالی اصلی عبارت‌اند از:

• • نهادهای سپرده پذیر (بانک‌های تجاری، مؤسسات پس انداز و وام، بانک‌های پس انداز و اتحادیه‌های اعتباری) که بخش عمده وجوه خود را از طریق ارائه بدهی خود به مردم و بیشتر به شکل سپرده به دست می‌آورند.

• • شرکت‌های بیمه (بیمه حوادث، بیمه عمر، بیمه اموال)

• • صندوق‌های بازنشستگی

• شرکت‌ها یا صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک

از آنجا که موضوع مورد بررسی در خصوص شرکت‌های سرمایه‌گذاری است، صرفاً به شرح مختصری پیرامون شرکت‌های مذکور می‌پردازیم.

۲-۳- شرکت‌های سرمایه‌گذاری

بنا بر تعریف، شرکت‌های سرمایه‌گذاری^[۱۴]، نهادی مالی است که فعالیت اصلی آن سرمایه‌گذاری در اوراق بهادار است. این نوع از واسطه‌ها وجوه مشارکت کنندگان در بازار را یک کاسه می‌کنند و این وجوه را در مقیاس بزرگ سرمایه‌گذاری می‌کنند و متعاقب آن، سهام‌داران به نسبت سهم خود در سود و زیان شرکت شریک می‌شوند. به طور کلی، عملکرد شرکت‌های سرمایه‌گذاری به عملکرد اوراق بهادار و دیگر دارایی‌های موجود در پرتفوی آن‌ ها بستگی دارد. شرکت‌های سرمایه‌گذاری از نظر نوع سرمایه به سه دسته عمده تقسیم می‌شوند:

• • صندوق‌های سرمایه‌گذاری با سرمایه متغیر^[۱۵].

• • صندوق‌های سرمایه‌گذاری با سرمایه ثابت^[۱۶]؛

• صندوق‌های سرمایه‌گذاری غیر فعال^[۱۷]؛

نهادهای یاد شده به رغم داشتن وجوه اشتراک متعدد، در بعضی موارد، ویژگی‌های مربوط به خود را دارند. برای نمونه، سهام صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک قابل بازخرید^[۱۸] هستند، یعنی سرمایه‌گذاران می‌توانند سهام خود را در قیمتی معادل ارزش خالص دارایی، به صندوق بازگردانند در حالی که، سهام صندوق‌های با سرمایه ثابت، معمولاً قابل بازخرید نیستند و تنها در بازار ثانویه و در قیمت تعیین شده توسط بازار، مورد معامله قرار می‌گیرند. شرکت‌های سرمایه‌گذاری برپایه اهداف سرمایه‌گذاری و ابزارهای مورد استفاده، خود به گونه‌های مختلفی تقسیم بندی می‌شوندکه از آن جمله می‌توان به صندوق‌های سهام^[۱۹]، صندوق‌های اوراق قرضه^[۲۰]، صندوق‌های بازار پول^[۲۱]، صندوق‌های شاخصی^[۲۲]، صندوق‌های فاصله ای^[۲۳] و صندوق‌های قابل معامله در بورس^[۲۴] اشاره کرد.

۲-۳-۱- صندوق‌های سرمایه‌گذاری با سرمایه متغیر

صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک، شرکتی است که منابع مالی خود را از محل سرمایه‌گذاری تعداد زیادی سرمایه‌گذار تأمین کرده و آن‌ ها را در سهام، اوراق قرضه، ابزارهای بازار پول یا دیگر اوراق بهادار سرمایه‌گذاری می‌کند. ویژگی‌های صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک به شرح زیر است: